De verspreiding binnen Nederland

Binnen Nederland is het kleinschalige cultuurlandschap de favoriete habitat voor de steenuil, vooral in de omgeving van menselijke bebouwing. Het zwaartepunt van de verspreiding ligt in het midden en oostelijk rivierengebied, de Liemers, de Achterhoek en het IJsseldal. Opvallend is de verbrokkelde verspreiding in Twente en Salland. In Zuid-Nederland komt de steenuil praktisch overal voor, zij het doorgaans in geringe aantallen. In Zeeuws Vlaanderen is de steenuil nog wijd verbreid.

De soort ontbreekt op de Waddeneilanden en het aaneengesloten bosgebied van de Veluwe. Zeker in de IJsselmeerpolders, maar ook in grote delen van de drie noordelijke provincies en op de meeste Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden komt de steenuil maar beperkt voor. In West-Nederland komen (kleine) restpopulaties voor.

Aantallen steenuilen in Nederland

De laatste officiële schatting van de aantallen broedparen in Nederland betreft de periode 2013-2015. De stand bewoog zich toen tussen minimaal ca. 7500 en     maximaal ca. 8500 broedparen. Klik hier voor de verdeling per provincie.

Recente waarnemingen: klik hier

Op de site van SOVON kunt u meer lezen over verspreiding en trends.

De verspreiding binnen Europa

Binnen Europa heeft de soort een groot verspreidingsgebied. Steenuilen vinden hun oorsprong in warme, droge gebieden. De zuidelijke afkomst blijkt nog uit de voorliefde voor zonnen, de afkeer van regen en harde wind en de grote sterfte in strenge winters.

Momenteel kennen steenuilen een ruime verspreiding in het laagland van Eurazië en noord Afrika. De noordgrens van de Europese verspreiding loopt van Denemarken via Polen en Litouwen tot in Wit-Rusland. In geheel West- en midden Europa is de soort de laatste decennia sterk in aantal afgenomen. De hoogste dichtheden komen nog voor in Zuid-Europa, waarbij met name de Spaanse populatie (> 50 000 broedparen) nog omvangrijk is. Ook in Italië, Portugal, Frankrijk en Roemenië komen nog betrekkelijk grote aantallen voor (elk 20.000 tot 30.000 broedparen). In Duitsland (circa 6.000 broedparen), Zwitserland, Oostenrijk (beide circa 10 broedparen) en Luxemburg (80 – 150 broedparen) staat de soort echter sterk onder druk. De totale Europese populatie wordt geschat op 250.000 paar.